اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه بر عملکرد سـلول های بتای پانکراس در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: دیابت یکی از معضلات سلامتی در تمامی جوامع محسوب می گردد. تداخل ورزشی و تداخل دارویی خصوصاً داروهای گیاهی، از جمله رویکردهای بهبود وضعیت افراد دیابتی تلقی می گردد. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه، بر عملکرد سلول های بتای پانکراس در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. روش ها: تعداد 36 سر موش نر نژاد ویستار در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت + تمرین، دیابت + عصاره، دیابت + تمرین + عصاره قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg40) القاء شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه و شیب 5 درصد) بود. گروه های عصاره در پایان هر جلسه تمرین، بر اساس وزن بدن، عصاره بنه دریافت کردند. پس از 6 هفته تمرین هوازی و مصرف عصاره، سطوح پلاسمایی گلوکز و انسولین به منظور سنجش عملکرد سلول های بتا (با استفاده از مدل homa-b) اندازه گیری شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معنی داری 05/0p< تحلیل شدند. یافته ها: شاخص homa-b در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم به طور معنی داری بالاتر بود (0001/0p=). همچنین میانگین شاخص homa-b در گروه های دیابت + عصاره و دیابت + تمرین + عصاره در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری پایین تر بود (مقادیر pبه ترتیب 003/0، 001/0) و بین میانگین شاخص homa-b در گروه کنترل دیابتی با دیابت + تمرین اختلاف معنی داری مشاهده نشد (052/0p=). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که مصرف عصاره بنه به تنهایی و همراه با انجام تمرین هوازی منجر به بهبودی معنی دار، در عملکرد سلول های بتای پانکراس در موش های دیابتی شده است. همچنین مصرف عصاره به همراه تمرین در مقایسه با تمرین به تنهایی تأثیر بیشتری بر بهبود عمـلـکرد سلول های بتای پانکراس داشته است. به نظر می رسـد انجام فعالیت های ورزشی به همراه مصرف گیاهان دارویی خاص، می تواند به عنوان یک روش درمانی مکمل در بهبود وضعیت بیماران دیابتی مد نظر قرار گیرد.